ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Η ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

  Κατά την χθεσινή συζήτηση στην Βουλή για την ψήφιση της απλής αναλογικής, οι  πολέμιοί της εκραύγαζαν ότι εάν ψηφιστεί δεν θα υπάρχει κυβερνητική σταθερότητα.

  Αλλά η απλή αναλογική θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο και σταθερό σύστημα εκλογής βουλευτών σε κάθε κράτος που αναγνωρίζει την πολιτική ισότητα και την ισοτιμία της ψήφου.

   Για την έλλειψη κυβερνητικής σταθερότητας δεν ευθύνεται η απλή αναλογική, η οποία διασφαλίζει ότι κάθε κόμμα θα εκπροσωπείται στην βουλή ανάλογα με τις ψήφους που έλαβε από τους πολίτες. Ευθύνεται το πολίτευμα της Προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σύμφωνα με το οποίο, αντί να έχουμε δύο ξεχωριστές εκλογές, μία για ανάδειξη της Βουλής και μία για ανάδειξη της κυβέρνησης και να μην εξαρτάται η ύπαρξη της κυβέρνησης από την εμπιστοσύνη της Βουλής, (δηλαδή Προεδρική δημοκρατία κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, της Κύπρου ή της Γαλλίας) έχουμε μονάχα εκλογές για ανάδειξη της βουλής (βουλευτικές εκλογές) η δε κυβέρνηση δεν εκλέγεται αλλά προκύπτει εμμέσως από την βουλή και πρέπει να διαθέτει την πλειοψηφία της Βουλής. 

  Η Προεδρευομένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι ένα τοξικό πολίτευμα, διότι για να λειτουργήσει προϋποθέτει νόθευση της αντιπροσωπευτικότητας και της δημοκρατίας και συναλλαγή μεταξύ πρωθυπουργού, βουλευτών και κομμάτων για να διατηρηθεί  η κυβέρνηση στην εξουσία.

  Απεναντίας, το πολίτευμα της Προεδρικής Δημοκρατίας είναι αφενός πιο δημοκρατικό διότι προβλέπονται δύο εκλογές αντί μίας, η δε βουλή αναδεικνύεται πάντοτε με σύστημα απλής αναλογικής και, αφετέρου, δεν ενέχει κίνδυνο κυβερνητικής αστάθειας δεδομένου ότι δεν  απαιτείται η κυβέρνηση να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Επιπλέον , επειδή η κυβέρνηση έχει σταθερή θητεία η οποία δεν εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της Βουλής αντί των παζαριών μεταξύ πρωθυπουργού κομμάτων και βουλευτών με αντάλλαγμα υπουργεία για να μην πέσει η κυβέρνηση, προβλέπεται ασυμβίβαστο των αξιωμάτων βουλευτή  και μέλους κυβέρνησης. Έτσι, όποιος εκλέγεται βουλευτής γνωρίζει ότι εκλέχθηκε νομοθέτης της χώρας και όχι υποψήφιος υπουργός. Ο δε επικεφαλής της κυβέρνησης επιλέγει τους υπουργούς του με κριτήρια ικανοτήτων διοίκησης και όχι με κριτήρια επιρροής τους στην κοινοβουλευτικό ομάδα και το κόμμα , όπως συμβαίνει σήμερα.

   Το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει στο άρ. 110 ότι απαγορεύεται η αναθεώρηση των διατάξεων που "καθορίζουν την βάση και την μορφή του πολιτεύματος ως προεδρευομένης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας". Με άλλα λόγια , σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα απαγορεύεται να αλλάξουμε το απαράδεκτο αυτό πολίτευμα της χώρας ες αεί, εις τους αιώνες των αιώνων.

 Οι συντακτικοί νομοθέτες του 1975 νόμιζαν ότι είναι περίπου θεοί ή ημίθεοι για να τολμούν να καθορίζουν για πάντα την τύχη αυτής της χώρας. Αλλά δεν γνώριζαν ούτε καν συνταγματική ιστορία. Εάν γνώριζαν θα καταλάβαιναν ότι τέτοιες απαγορεύσεις δεν έχουν νόημα διότι κάποια στιγμή η λαϊκή βούληση έρχεται και τις θρυμματίζει. 

   Όλα τα συντάγματα της Ελλάδος μέχρι σήμερα επεδίωκαν την αιώνια επιβίωσή τους. Ίσως γι' αυτό κανένα δεν θεσπίστηκε με τον τρόπο που προέβλεπε το προηγούμενο.