ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

   Η συνταγματική διάταξη, δυνάμει της οποίας η βουλή είναι αρμόδια να ασκεί ποινική κατηγορία κατά μελών της κυβέρνησης, καθιερώθηκε αρχικώς δια του άρ. 80 του Συντάγματος του 1864  ως δικαίωμα των αντιπροσώπων του λαού να ελέγχουν τους υπουργούς της κυβέρνησης που διορίζονταν από τον βασιλέα και να περιορίζουν την αυθαιρεσία του. 

  Αλλά εάν σε πολίτευμα της λεγόμενης "βασιλευομένης δημοκρατίας" το δικαίωμα της βουλής να διώκει τους υπουργούς της κυβέρνησης αποτέλεσε δημοκρατική πρόοδο, μετά την κατάλυση της μοναρχίας και την καθιέρωση πολιτεύματος αβασίλευτης δημοκρατίας η διατήρηση αυτής της αρμοδιότητας δεν είχε κανένα λόγο ύπαρξης.

  Τα Συντάγματα 1925 και 1927, τα οποία για πρώτη φορά καθιέρωσαν πολίτευμα αβασίλευτης δημοκρατίας ,  όχι μόνο δεν κατήργησαν το δικαίωμα της βουλής "να κατηγορή" τους υπουργούς, αλλά, απεναντίας, της παραχώρησαν και την αποκλειστική αρμοδιότητα να πράττει προς αυτήν την κατεύθυνση, αποκλείοντας την δικαστική εξουσία. Ακόμη χειρότερο όμως αποδείχθηκε το Σύνταγμα του 1975, το οποίο θεσπίστηκε  από το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης.

  Το άρ. 86 του Συντάγματος 1975 δεν αρκέσθηκε σε επανάληψη των διατάξεων των προηγουμένων Συνταγμάτων που προέβλεπαν αποκλεισμό της δικαστικής εξουσίας και αποκλειστική αρμοδιότητα της βουλής ως προς το δικαίωμα απαγγελίας κατηγορίας κατά μέλους κυβέρνησης , αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο: Αφενός απαγόρευσε να διεξαχθεί ακόμη και "δίωξη , ανάκριση ή προανάκριση" για τα συγκεκριμένα αδικήματα  και, αφετέρου,  επέκτεινε  την εφαρμογή της, όχι μόνο σε όσους είναι εν ενεργεία μέλη κυβερνήσεων (ακόμη και υφυπουργοί) αλλά και σε όσους διετέλεσαν και στο παρελθόν μέλη κυβέρνησης.
   Με την αναθεώρηση του 2001 η βουλή, με ευρύτατη πλειοψηφία από όλα τα πολιτικά κόμματα, τροποποίησε εκ νέου το άρ. 86 έτσι ώστε , κατά πρώτον, ακόμη και για την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης (η οποία διεξάγεται προκειμένου να εξεταστεί εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις άσκησης ποινικής δίωξης) να απαιτείται απόφαση της βουλής και μάλιστα με απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών και,  κατά δεύτερον (και κυριότερο), να υφίσταται συντομότατη αποσβεστική προθεσμία προκειμένου η βουλή να ασκήσει δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη κυβέρνησης ή υφυπουργοί, μετά το πέρας της οποίας να μην είναι δυνατόν να ασκηθεί η δίωξη (άρ. 86 παρ.3).Με αυτόν τον τρόπο , ενώ κάθε απλός πολίτης που τελεί κάποιο σοβαρό ποινικό αδίκημα είναι δυνατόν να παραπεμφθεί σε δίκη ακόμη και είκοσι έτη μετά την τέλεσή του, για όσους διετέλεσαν μέλη κυβερνήσεων, για το ίδιο αδίκημα το δικαίωμα παραπομπής δεν μπορεί να ασκηθεί "μετά το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος."        

    Με αυτές τις άθλιες διατάξεις τις οποίες ψήφισαν οι αντιπρόσωποι του λαού ερήμην των πολιτών, το πολιτικό σύστημα διασφάλισε την ατιμωρησία των εκπροσώπων του καθώς οι ίδιοι αποφασίζουν ακόμη και εάν θα ξεκινήσει και η παραμικρή έρευνα σε βάρος τους, ενώ έχουν θεσπίσει και συντομότατη προθεσμία μετά το πέρας της οποίας η δίωξή τους απαγορεύεται. Το καθεστώς ατιμωρησίας  επέτρεψε την άνευ προηγουμένου λεηλασία του δημοσίου χρήματος από εκείνους που είχαν ταχθεί για το προστατεύουν και τα το διαφυλάττουν . Ο δημόσιος πλούτος σπαταλήθηκε  και καταληστεύτηκε, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε, η χώρα χρεοκόπησε, σειρά σκανδάλων ήλθαν κατά καιρούς στο φως της δημοσιότητας  και ουδείς κατέστη δυνατόν να λογοδοτήσει.
    Ειδικά στον χώρο του φαρμάκου, όπου η δημόσια δαπάνη , από περίπου 1 δις ευρώ το έτος 2001 εκτινάχθηκε στα 5,2 δις ευρώ το 2009, το σκάνδαλο της φαρμακευτικής εταιρείας Novartis, το οποίο αποκαλύφθηκε, όχι από την ελληνική δικαιοσύνη αλλά  από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες,  περιλάμβανε πληροφορίες και για μέλη κυβερνήσεων και ως εκ τούτου ανάγκασε τον αρμόδιο εισαγγελέα να αποστείλει την δικογραφία στην βουλή.
   Η κυβέρνηση και η βουλή  γνωρίζουν πολύ καλά ότι με βάση την διάταξη του άρ. 86Σ δεν είναι δυνατή πλέον δίωξη προσώπου που διετέλεσε μέλους κυβέρνησης , μέχρι και την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ,για αδίκημα που τέλεσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του , αφού έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία του άρ. 86 παρ.3 Σ. Δεν διστάζουν όμως να εμπαίζουν τον ελληνικό λαό.  

   Πολλοί υποστηρίζουν ότι το σκάνδαλο Novartis, είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Δεν είναι έτσι. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η θέσπιση των διατάξεων περί ευθύνης υπουργών.