ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΧΘΡΟΠΑΘΕΙΑ" ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

     Το Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,   έθεσε πρόσφατα σε δημόσια διαβούλευση σχέδιο νόμου με τίτλο "Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου".
     Στο άρθρο 3 του ανωτέρω σχεδίου νόμου προβλέπεται ότι τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών έως 3 ετών και χρηματική ποινή 1.000 - 5.000 ευρώ " όποιος από πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του Τύπου, ή μέσω διαδικτύου , ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση την φυλή , το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την δημόσια τάξη." Ο όρος  " εχθροπάθεια" νοείται σύμφωνα με την διάταξη του άρ. 2 του σχεδίου νόμου "ως αναφερόμενος τόσο στην καλλιέργεια, όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας."  
       Επιπλέον, σύμφωνα με το άρ.4 του ίδιου σχεδίου νόμου , προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως 2 έτη και χρηματική ποινή 1.000 - 3.000 ευρώ σε όποιον " δημόσια , προφορικά, ή δια του Τύπου, ή μέσω διαδικτύου, ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως ορίζονται στα άρ. 6,7,8 του καταστατικού του διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρ.6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στην Συμφωνία του Λονδίνου 8-8-1945 και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας ή προσώπου που προσδιορίζεται με βάση την φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή  ή τον γενετήσιο προσανατολισμό ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της".
    Σύμφωνα με μία από τις θεμελιωδέστερες αρχές του ποινικού δικαίου , η  οποία  μάλιστα αναφέρεται ρητά, τόσο στο άρ. 7παρ.1  του ελληνικού Συντάγματος, όσο και στο άρ. 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών  Ελευθεριών , αλλά και στο άρ.11 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,   απαγορεύεται η θέσπιση αόριστων  ποινικών νόμων, δηλαδή νόμων οι οποίοι απειλούν ποινικές κυρώσεις χωρίς να περιγράφουν με σαφήνεια την επαπειλούμενη με ποινή εγκληματική συμπεριφορά, ώστε να μπορεί κάθε πολίτης να γνωρίζει χωρίς αμφιβολία πότε η πράξη του στοιχειοθετεί ποινικό αδίκημα (nullum crimen nulla poena sine lege certa). 
       Είναι φανερό ότι οι παραπάνω διατάξεις του σχεδίου νόμου έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την διάταξη του άρ. 7 του Συντάγματος, διότι εάν ψηφιστεί το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ουδείς πολίτης θα γνωρίζει με ασφάλεια εάν η οποιαδήποτε άποψη ή η γνώμη την οποία θα εκφράσει  δημόσια ή ακόμη και ιδιωτικά μπορεί να εκληφθεί ως καλλιέργεια "εχθροπάθειας" επικίνδυνης για την δημόσια τάξη, ούτε εάν θα διωχθεί με την αιτιολογία  ότι οι ιδέες  και το προϊόν της τέχνης του αποτέλεσαν εγκωμιασμό , ή άρνηση εγκλημάτων πολέμου, ή εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.  
      Αλλά δεν παραβιάζεται μόνο το άρ.7 παρ.1 του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου . Σε περίπτωση ψήφισης του ανωτέρω σχεδίου  προφανώς θα πληγεί βάναυσα και το άρ. 16 παρ.1 εδ.α΄ του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο " η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες" , αλλά ακόμη και η συνταγματική διάταξη του άρ.14 η οποία κατοχυρώνει το ατομικό δικαίωμα της έκφρασης, τόσο προφορικά όσο και δια του Τύπου.
       Όταν ήμουν φοιτητής της Νομικής Σχολής των Αθηνών, ο καθηγητής Νικόλαος Ανδρουλάκης  σε σύγγραμμά του (γενικό μέρος Ποινικού δικαίου, τ.α΄ σελ.136) ανέφερε ως παράδειγμα αόριστου ποινικού νόμου το δικατατορικό νομοθετικό διάταγμα 346\1969 περί τύπου, όπου θεωρούνταν αξιόποινη πράξη η έντυπη καταχώρηση κειμένων των οποίων το περιεχόμενο "δύναται να προκαλέση ηττοπάθειαν."  Διαφορετικές εποχές, διαφορετικές οι αγωνίες της εξουσίας, αλλά παρόμοιες οι μέθοδοι που χρισιμοποιούν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση πάντως , όπως  μαρτυρούν και τα σχόλια των πολιτών  που συμμετέχουν στην δημόσια διαβούλευση επί του προανεφερθέντος σχεδίου νόμου, είναι βέβαιο ότι  δεν αρκεί η μετονομασία του Υπουργείου Δικαιοσύνης σε "Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" από τον Πρωθυπουργό για να αποδειχθεί ότι πράγματι κατοχυρώνεται η ορθή απονομή της δικαιοσύνης και προστατεύονται τα συνταγματικά δικαιώματα.
        
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΣΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΡΝΕΑΔΟΥ

Οι παράγοντες που διαμόρφωσαν την πολιτειακή οργάνωση και τα Συντάγματα ...

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 21ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2023