Η ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ

  Οι Έλληνες βουλευτές θα έπρεπε να θεωρούνται εκπρόσωποι της νομοθετικής εξουσίας αλλά μόνο αυτές δεν είναι οι αρμοδιότητές τους.
 Ουδεμία πρόταση νόμου βουλευτή ή βουλευτών συζητήθηκε από την βουλή. Απεναντίας, όλα τα σχέδια νόμου κατατίθενται από την κυβέρνηση και ψηφίζονται περίπου χωρίς συζήτηση (πολλές φορές μάλιστα σε ... ένα άρθρο για να μην καθυστερούμε με συζητήσεις κατ' άρθρο) από τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
  Οι Έλληνες βουλευτές δεν έχουν χρόνο να ασχολούνται με την νομοθεσία, ούτε αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως νομοθέτη. Το Σύνταγμα τους έχει καταστήσει υποχείρια της κυβέρνησης και χειροκροτητές των αρχηγών των κομμάτων τους, και οι ίδιοι, χειροκροτώντας και προβαίνοντας σε εξυπηρετήσεις ψηφοφόρων, ελπίζουν κάποτε να ανέβουν ένα σκαλί παραπάνω στην ιεραρχία και να γίνουν υπουργοί.
   Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο ανάγκασε την Βουλή να παραχωρήσει την νομοθετική εξουσία στην κυβέρνηση και να ασχολείται με καθήκοντα που ουδόλως θα έπρεπε να είναι αρμοδιότητά της.
   Η Βουλή παρέχει σύμφωνα με το Σύνταγμα ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ουσιαστικά αποφασίζει για τον διορισμό και την παύση της κυβέρνησης της χώρας. Αλλά γιατί η κυβέρνηση πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη της βουλής και να μην αποφασίζει για το θέμα αυτό ο λαός με ξεχωριστές εκλογές για βουλή και ξεχωριστές εκλογές για κυβέρνηση, όπως συμβαίνει λ.χ. στις ΗΠΑ, στην Γαλλία ή στην Κύπρο;
  Η Βουλή αποφασίζει επίσης σύμφωνα με το Σύνταγμα εάν θα κινηθεί ποινική δίωξη κατά βουλευτή ή κατά μέλους της κυβέρνησης. Αλλά η αρμοδιότητα αυτή είναι καθαρά δικαστικής φύσεως και θα έπρεπε να απασχολεί, όχι την βουλή αλλά τον εισαγγελέα και τα δικαστήρια. Ενδεικτικό δε του παραλογισμού αυτής της διαδικασίας είναι ότι σύμφωνα με το άρ. 86 Σ, η απόσυρση της εμπιστοσύνης της Βουλής στην κυβέρνηση και η πρόωρη διάλυση της βουλής μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την παραγραφή εγκλημάτων μελών κυβερνήσεων!
  Η Βουλή εκλέγει επίσης και τον διακοσμητικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας με μία επίσης παράλογη διαδικασία σύμφωνα με την οποία, εάν δεν συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος από το Σύνταγμα αριθμός των 180 βουλευτών  για την εκλογή προέδρου, πέφτει η κυβέρνηση και η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές!
   Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω κατέστησαν την βουλή από ναό της νομοθετικής εξουσίας σε ελεεινό κέντρο συναλλαγής και διαπλοκής με στόχο την διατήρηση της κυβέρνησης στην εξουσία  . Η χώρα παρακολουθεί άφωνη τις συναλλαγές και τις συννενοήσεις με στόχο την αποστασία ή αποσκίρτηση βουλευτών προκειμένου να επιτευχθεί ή μη ο μαγικός αριθμός των 180 που οδηγεί σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς εκλογές και πτώση της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα η βουλή γίνεται πεδίο μάχης και ύβρεων καθώς συζητείται εάν η βουλή πρέπει να παράσχει άδεια για το αυτονόητο, ήτοι για την εισαγγελική και δικαστική έρευνα της συμμετοχής ενός πολίτη σε έγκληματική πράξη.
   Οι βουλευτές δεν θα έπρεπε να διορίζουν κυβέρνηση. Αυτό είναι υπόθεση του λαού.
   Οι βουλευτές δεν θα έπρεπε να εκλέγουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος δεν χρειάζεται καν να υπάρχει.
   Οι Βουλευτές δεν θα έπρεπε να αποφασίζουν για την ποινική δίωξη άλλων βουλευτών ή (πρώην ή νυν) μελών κυβερνήσεων. Αυτά  τα αποφασίζει ο εισαγγελέας.
    Οι βουλευτές θα έπρεπε να έχουν ως μοναδική και ιερή αρμοδιότητα την θέσπιση των αναγκαίων  νόμων.
   Όσο αυτό δεν αλλάζει,τόσο θα συνεχίζουμε βλέπουμε με αηδία φαινόμενα άθλιας και μυστικής συναλλαγής. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΣΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΡΝΕΑΔΟΥ

Οι παράγοντες που διαμόρφωσαν την πολιτειακή οργάνωση και τα Συντάγματα ...

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 21ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2023