" ΤΟΥΤΟΥ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΝ;"

   Σύμφωνα με το πολίτευμα της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας (Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία 55 επ.),η επιλογή (διά κληρώσεως ή δι' εκλογής) οποιουδήποτε πολίτη σε κάθε δημόσιο αξίωμα είχε ως αποτέλεσμα πριν την ανάληψη των καθηκόντων, την υποβολή στην λεγόμενη "δοκιμασία" ενώπιον της Βουλής των Πεντακοσίων.

   Η δοκιμασία είχε την μορφή δίκης. Στην αρχή οι ερωτήσεις ήταν συγκεκριμένες και αφορούσαν ποιος ήταν ο πατέρας του, ποια η μητέρα του , ποιος ο πατέρας της μητέρας του και από ποιον δήμο καταγόταν, εάν συμμετέχει στη λατρεία του πατρώου Απόλλωνα και του ερκείου Δία και πού βρίσκονται τα ιερά τους, εάν έχει οικογενειακό τάφο, εάν σέβεται τους γονείς του, εάν πληρώνει φόρους και εάν έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Κατόπιν τον καλούσαν να αποδείξει με μάρτυρες όσα δήλωνε. Στο τέλος, όταν ολοκληρωνόταν η εκ μέρους του απόδειξη, ο προεδρεύων γύριζε προς το ακροατήριο και υπέβαλλε το κρίσιμο ερώτημα: " Τούτου βούλεται τις κατηγορείν;" ("Επιθυμεί κάποιος να καταγγείλει - κατηγορήσει αυτόν;) Σε περίπτωση καταγγελίας εκ μέρους οποιουδήποτε πολίτη, η βουλή έδινε πρώτα τον λόγο στον κατηγορούμενο και κατόπιν αποφάσιζε δι' ανατάσεως της χειρός εάν ο κατηγορούμενος είχε ή όχι τα απαραίτητα νομικά προσόντα και το κατάλληλο ήθος ώστε να ασκήσει τα καθήκοντά του. Εάν η Βουλή έκρινε ότι η καταγγελία ευσταθούσε και ο δοκιμαζόμενος έπρεπε να " αποδοκιμαστεί", αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον ατιμωτικό αποκλεισμό του από το αξίωμα και ο αποδοκιμαζόμενος δεν είχε δικαίωμα προσφυγής εκτός εάν επρόκειτο για το αξίωμα των εννέα αρχόντων , οπότε διατηρούσε δικαίωμα έφεσης ενώπιον του δικαστηρίου. Εάν κρινόταν με επιτυχία, πριν αναλάβει τα καθήκοντά του έδινε όρκο ότι θα ασκήσει τα αξίωμα "δικαίως και κατά τους νόμους" , χωρίς να λάβει δώρα και ότι, σε περίπτωση δωροδοκίας θα αφιέρωνε έναν χρυσό ανδριάντα.

    Ο θεσμός της δοκιμασίας διατηρείται και σήμερα έστω και σε ψήγματα σε ορισμένες χώρες όπως στις ΗΠΑ, όπου η Γερουσία έχει το δικαίωμα να εξετάζει καταγγελίες εναντίον υπουργών πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους και να αρνείται τον διορισμό τους.

    Στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα δεν παρέχει καμία διαδικασία κρίσης περί της νομικής και ηθικής καταλληλότητας των υπουργών πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους, ούτε βεβαίως και καμίας μορφής λογοδοσία από ανεξάρτητη αρχή κατά την διάρκεια ή μετά το πέρας αυτών.

    Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν θέλει πολίτες. Προτιμά να έχει πελάτες.