BOAT PEOPLE

  "Boat people" επικράτησε να αποκαλούνται οι Βιετναμέζοι πρόσφυγες (συνολικού αριθμού περίπου 800.000) που εγκατέλειπαν με πλοία ή βάρκες το Βιετνάμ προκειμένου να βρουν καταφύγιο σε άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, από το 1975, όταν έληξε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με αποκορύφωμα τα έτη 1978-1979.

   Τον Σεπτέμβριο 1978 το σκάφος Southern Cross,  αποβίβασε 1.200 Βιετναμέζους σε ακατοίκητο νησί της Ινδονησίας, της οποίας οι αντιδράσεις κάμφθηκαν κατόπιν των υποσχέσεων της Δύσης για βοήθεια. Όταν όμως, τον Οκτώβριο 1978 ένα άλλο μεγάλο πλοίο, το Hai Hong, επιχείρησε να αποβιβάσει 2.500 πρόσφυγες σε λιμάνι της Μαλαισίας , η Μαλαισία αρνήθηκε την είσοδο στην χώρα και το ίδιο συνέβη και σε άλλα πλοία που έφθασαν στο Χονγκ Κονγκ και στις Φιλιππίνες. Διαπιστώνοντας ότι τα μεγάλα πλοία αντιμετώπιζαν άρνηση εισόδου, οι Βιετναμέζοι άρχισαν να επιχειρούν πιο κρυφά την  είσοδο στις χώρες αυτές, επιβιβαζόμενοι σε μικρές βάρκες, αψηφώντας τους κινδύνους των καταιγίδων, ή των πειρατών. Πολλοί δεν κατάφεραν να επιβιώσουν και σε πλήθος περιπτώσεων οι αρχές των κρατών προέβαιναν σε τακτική "push back", με αποτέλεσμα πλήθος αυτών να παραμένουν στην θάλασσα για εβδομάδες, ή μήνες μέχρι να καταφέρουν (εάν κατάφερναν) να αποβιβαστούν. Παρά τους φοβερούς κινδύνους και τις αντιδράσεις των κρατών μετάβασης, τον Ιούνιο 1979 σημειώθηκαν 54.000 αφίξεις, ο συνολικός αριθμός στα στρατόπεδα προσφύγων στα κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας έφθασε τις 350.000 και τότε τα κράτη υποδοχής δήλωσαν επίσημα ότι  είχαν φθάσει στο όριο αντοχής τους και δεν επρόκειτο να δεχθούν άλλους πρόσφυγες.Ακολούθως, τα Ηνωμένα Έθνη συγκάλεσαν Διεθνή Σύνοδο στην Γενεύη τον Ιούλιο 1979, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την απορρόφηση των προσφύγων κυρίως στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στον Καναδά, αλλά και στην Δυτική Ευρώπη.  

   Εάν το σύνολο των κρατών της νοτιοανατολικής Ασίας δεν μπορούσαν να δεχθούν περισσότερους από 350.000 πρόσφυγες, η Ελλάδα μόνη της είναι αδύνατο να  διαχειριστεί τις μεταναστευτικές ροές των boat people του Αιγαίου , οι οποίοι, παρά τα push back, καταφθάνουν καθημερινά στα νησιά κατευθυνόμενοι με εχθρικό τρόπο από την Τουρκία.

  Τον Μάρτιο 2019, σύμφωνα με δήλωση του τότε Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, παρέμεναν στην Ελλάδα 630.000 μετανάστες. Σήμερα, ένα έτος μετά, μπορεί να ξεπερνούν τις 800.000 και, παρά τις επικοινωνιακές κορώνες ότι η Ελλάδα διασφαλίζει τον έλεγχο των συνόρων της, αυτό ισχύει μόνο για τα χερσαία σύνορα, ενώ, απεναντίας, από την θάλασσα οι ροές συνεχίζονται με μεγάλη ένταση.

  Το πρόβλημα είναι ιδιαιτέρως σύνθετο και δεν λύνεται χωρίς διεθνή συνεννόηση.  Για τους boat people του Αιγαίου τα κράτη που προκάλεσαν την μεταναστευτική και προσφυγική κρίση πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Είναι ανάγκη να συγκληθεί άμεσα διεθνής συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ανάλογη με την συνδιάσκεψη της Γενεύης του 1979 , κάτι που απέχει πολύ από το  Παγκόσμιο φόρουμ των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες που διοργανώθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο και αναλώθηκε σε ευχολόγια.

     Επίσης, τα κράτη μέλη της ΕΕ οφείλουν να χαράξουν και να θέσουν άμεσα σε εφαρμογή για το ζήτημα αυτό πολιτικές οι οποίες "διέπονται από την αρχή της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών" όπως απαιτεί το άρ. 80 της συνθήκης για την λειτουργία της ΕΕ.

    Για να συμβούν τα παραπάνω και προκειμένου να κατανοήσει η διεθνής κοινότητα και οι εταίροι μας στην ΕΕ την ανάγκη αποφάσεων  η Ελλάδα οφείλει:
      Α. Να δηλώσει επίσημα  τόσο προς την ΕΕ , όσο και προς τον ΟΗΕ και την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ότι έφθασε στο όριο της αντοχής της ως προς την υποδοχή μεταναστευτικών ροών και προσφύγων.  

    Β. Να διεθνοποιήσει το ζήτημα, τόσο εντός της ΕΕ, όσο και προς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
     Γ.  Να καταγγείλει ως εχθρικές τις ενέργειες της Τουρκίας να μαζεύει μετανάστες από όλο τον κόσμο στο έδαφός της, ακόμη και εάν δεν προέρχονται από κράτη που συνορεύουν με αυτήν και κατόπιν να τους διοχετεύει με προκλητικό τρόπο μόνο προς την Ελλάδα, ενώ παγκοσμίως συμπεριφέρεται ως παγκόσμιος εκβιαστής και τυχοδιώκτης και παραβάτης της διεθνούς νομιμότητος. Να διοργανώσει τις άμεσες επιστροφές στην Τουρκία των παράνομων μεταναστών που εισήλθαν στην χώρα από το έδαφός της και δεν ζητούν πολιτικό άσυλο.
     Δ.  Να οργανώσει  την άμεση επιτάχυνση των αποφάσεων περί απονομής ασύλου και επικουρικής προστασίας όπου εκκρεμούν άνω των 100.000 αιτήσεων, ώστε να λάβουν (και στο εξής να λαμβάνουν) με τάχιστες διαδικασίες άσυλο και συνεπώς δυνατότητα αποχώρησης από την Ελλάδα και εγκατάστασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσωπα που κρίνεται ότι έχουν αυτό το δικαίωμα. Έτσι θα αντιληφθεί καλύτερα η Ευρώπη ότι δεν μπορεί να κωφεύει ενώπιον του προβλήματος.