ΙΣΗΓΟΡΙΑ

    Ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας, θεωρούμενος ως ο πρώτος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, τήρησε εξ αρχής έντονη αντιμνημονιακή στάση, προσφεύγοντας μάλιστα κατά του πρώτου μνημονίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας  με αίτηση ακυρώσεως η οποία απορρίφθηκε. Επιπλέον, επιτέθηκε σφοδρότατα εναντίον της τρόικας αρνούμενος δια των εκπροσώπων του ακόμη και να επικοινωνήσει μαζί της.     Ενώ όμως ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας δια του προέδρου και του Διοικητικού Συμβουλίου του επιδεικνύει τον γνήσιο πατριωτισμό του επιτιθέμενος εναντίον των μνημονίων και της τρόικας, ουδέποτε εξέδωσε έστω και μία ανακοίνωση εναντίον του πολιτικού συστήματος ,το οποίο οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία και την κατέστησε έρμαιο στα χέρια των δανειστών της. Επίσης, ουδένα συνδικαλιστικό αγώνα διεξήγαγε για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την απεμπλοκή της από την εκτελεστική εξουσία και την κάθαρσή της από τα παραδικαστικά κυκλώματα που την λυμαίνονται σε βάρος των πολιτώ...

     Χθες το βράδυ, παρακολουθώντας της εικόνες εντός και εκτός της Βουλής και σήμερα, περιδιαβαίνοντας με θλίψη τους δρόμους με τα καμένα νεοκλασικά της Αθήνας, συλλογίσθηκα ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος και τοποθετεί στην αληθινή τους θέση και διάσταση όλες τις ανθρώπινες πράξεις. Θυμήθηκα τις δόξες τις μεταπολίτευσης, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να κατεβαίνει ως σωτήρας από το αεροπλάνο, τον Ανδρέα της Αλλαγής, τον Μητσοτάκη της κάθαρσης, τον Σημίτη του εκσυγχρονισμού, τον Κώστα Καραμανλή της επανίδρυσης του κράτους και τον Γιώργο Παπανδρέου του "λεφτά υπάρχουν". Έφερα στο μυαλό μου τις τεράστιες συγκεντρώσεις με τις πλαστικές σημαίες στο Σύνταγμα, όπου μάζευαν κόσμο από όλη την Ελλάδα για να χειροκροτήσει τους μεγάλους ηγέτες. Ο χρόνος όμως είχε άλλη άποψη και τοποθέτησε όλους αυτούς εκεί που τους αξίζει. Πλέον, αντί για πανηγύρια, κυριαρχεί η οργή. Ο κόσμος μαζεύεται στο Σύνταγμα, αλλά όχι για να χειροκροτήσει. Επιλέγει άλλου τύπου χειρονομίες.    ...

      " Και μετ' ου πολλάς ημέρας συναγαγών άπαντα ο νεώτερος υιός απεδήμησεν εις χώραν μακράν, και εκεί διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως. Δαπανήσαντος δε αυτού πάντα εγένετο λιμός ισχυρός κατά την χώραν εκείνην , και αυτός ήρξατο υστερείσθαι. Και πορευθείς εκολλήθη ενί των πολιτών της χώρας εκείνης, και έπεμψεν αυτόν εις τους αγρούς αυτού βόσκειν χοίρους. Και επεθύμει γεμίσαι την κοιλίαν αυτού από των κερατίων ων ήσθιον οι χοίροι, και ουδείς εδίδου αυτώ. Εις εαυτόν δε ελθών είπε: πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι ! (Κατά Λουκάν, ιε΄13-17). Μετάφραση: Και μετά από λίγες ημέρες ο νεότερος υιός, αφού τα μάζεψε όλα (ενν.όσα του έδωσε ο πατέρας του) ταξίδεψε σε μέρος μακρινό και εκεί σκόρπισε την περιουσία του ζώντας βίο άσωτο. Και όταν τα δαπάνησε όλα ήλθε πείνα μεγάλη στην χώρα εκείνη και αυτός άρχισε να στερείται. Και πήγε και προσελήφθη δούλος ενός εκ των πολιτών της χώρας εκείνης και εκείνος τον έστειλε στα χωράφια γ...

     Το 1975, πρώτο έτος της μεταπολίτευσης, το δημόσιο χρέος της χώρας ανερχόταν στο ποσό των 566, 18 εκ.ευρώ.    Το 1981, όταν η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Ράλλη παρέδωσε την πρωθυπουργία στο ΠΑΣΟΚ, το χρέος  είχε πενταπλασιασθεί και είχε φθάσει στο ποσό των 2,5 δις ευρώ.      Το 1989, όταν τελείωσε η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ του μεγάλου ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου όπου εφαρμόσθηκε το περίφημο δόγμα "Τσοβόλα δώστα όλα", το δημόσιο χρέος σχεδόν δεκαπλασιάσθηκε ανερχόμενο πλέον στα 22,365 δις ευρώ, ενώ, μετά από ένα έτος οικουμενικών κυβερνήσεων, το 1990 το χρέος είχε αυξηθεί κατά 9 δις και προσδιοριζόταν στο ποσό των 31,131 δις ευρώ.     Η κυβέρνηση Μητσοτάκη της ΝΔ, η οποία παρέλαβε το χρέος στο προαναφερθέν  ποσό των 31,131 δις ευρώ το 1990, μετά από τρία έτη, ήτοι το 1993, το παρέδωσε στο ποσό των  69,238 δις ευρώ (αύξηση περισσότερο από 12 δις ευρώ κατ' έτος- ή...