Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2013

ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΙ

  "Γελάτε έως έξεστιν υμίν, άνδρες Ταραντίνοι, γελάτε. Πολύν γαρ τον μετά ταύτα χρόνον κλαύσετε!"      Η πόλη του Τάραντα υπήρξε σπουδαία αποικία των Ελλήνων στην κάτω Ιταλία. Αλλά στις αρχές του 3ου αι. π.Χ περιήλθε σε πολιτική και ηθική εξαχρείωση.  Από την άλλη πλευρά, οι Ρωμαίοι, οι οποίοι ήταν άριστα οργανωμένοι, αφού υπέταξαν τους γειτονικούς λαούς, στράφηκαν προς τον νότο και εμφανίζονταν ως προστάτες των ελληνικών πόλεων της κάτω Ιταλίας. Μεταξύ των πόλεων που ζήτησαν την προστασία των Ρωμαίων ήσαν και οι γειτονικοί προς τον Τάραντα Θούριοι, οι οποίοι αποδέχθηκαν την ύπαρξη ρωμαϊκής ναυτικής βάσης εντός του κόλπου του Τάραντα.   Οι Ταραντίνοι αντέδρασαν, κατέλαβαν τους Θουρίους, εγκατέστησαν δημοκρατικό πολίτευμα, δήμευσαν τις περιουσίες των πλουσίων και έδιωξαν τον ρωμαϊκό στόλο.   Οι Ρωμαίοι αντέδρασαν αμέσως στέλνοντας πρέσβεις στον Τάραντα για να απαιτήσουν την επάνοδο των αριστοκρατικών, την απόδοση των δημευθέντων περιουσιών τους και την παράδοση των

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΡΥΤΩΝ ΤΗΣ

  Φιλική εταιρεία ονομάστηκε η μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1814 στην Οδησσό με σκοπό να ενεργήσει " ευκαιρίας δοθείσης την απελευθέρωσιν της πατρίδας" (Εμμ. Ξάνθος, Απομνημονεύματα).    Ιδρυτές της φιλικής εταιρείας ήταν τρεις άνθρωποι " έντιμοι αλλά ακατανόμαστοι "  σύμφωνα με τον Κ. Παπαρηγόπουλο (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, βιβλίον 15): Οι έμποροι  Νικόλαος Σκουφάς , ο οποίος είχε γεννηθεί το 1779 στο Κομπότι της Άρτας,  Αθανάσιος Τσακάλωφ, γεννημένος στα Ιωάννινα περί το 1788 και Εμμανουήλ Ξάνθος, γεννηθείς στην Πάτμο το 1772. Ωστόσο, αυτοί οι αφανείς και μάλλον αποτυχημένοι στις επιχειρήσεις τους έμποροι αποδείχθηκαν ικανότατοι στην σύλληψη και εκτέλεση του παράτολμου σχεδίου της επανάστασης του έθνους.    Αρχικώς , αντιμετωπίστηκαν με επιφυλακτικότητα. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι, όπως αναφέρει ο Ιωάννης Φιλήμων για τον Σκουφά , " ήταν άνθρωπος απλός με πολλήν ευσαισθησίαν και πατριωτισμόν" αλλά  "προκαλούσε την κατα

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

   Σύμφωνα με την μυθολογία, η Ευρώπη υπήρξε κόρη του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορος. Αδέλφια της ήταν ο Κάδμος, ο Φοίνιξ και ο Κίληξ.    Ο Δίας θαμπώθηκε από την ομορφιά της Ευρώπης και αποφάσισε να την αρπάξει. Μεταμορφώθηκε σε ταύρο και εμφανίστηκε μπροστά της την ώρα που μάζευε λουλούδια με τις φίλες της. Η Ευρώπη πλησίασε εντυπωσιασμένη τον ταύρο και τον στεφάνωσε με λουλούδια. Σε λίγο ξεπέρασε τους φόβους της και ανέβηκε πάνω του. Τότε ο ταύρος πέταξε πάνω από την θάλασσα και έφερε την Ευρώπη στην Κρήτη, όπου γέννησε τρεις γιους, τον  Μίνωα, τον Σαρπηδώνα και τον Ραδάμανθυ.    Έκτοτε η Ευρώπη δεν γύρισε ποτέ πίσω στην Φοινίκη. Στην Ελλάδα λατρεύτηκε ως θεά και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για υπέροχα έργα τέχνης. Αργότερα, ο μύθος της αρπαγής της , κόσμησε τις τοιχογραφίες της Πομπηίας ενώ, κατόπιν, ενέπνευσε τους πίνακες του Βερονέζε, του Τιτσιάνο  του Ρέμπραντ και το ορειχάλκινο σύμπλεγμα του Τσελλίνι.    Δυστυχώς όμως ο χρόνος κάποτε φέρνει την ακμή και κάποτε την παρακμή.

ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗΣ

   Οι οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου και, πολύ λιγότερο, η οικογένεια Μητσοτάκη, όχι μόνο ταυτίστηκαν με το καθεστώς της μεταπολίτευσης, αλλά κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της χώρας   επί έξι δεκαετίες, ξεκινώντας μετά το τέλος του β΄παγκοσμίου πολέμου και τον εμφύλιο.    Το 1967 η χούντα των συνταγματαρχών διέκοψε την κυριαρχία τους, αλλά επανήλθαν το 1974 και, εκμεταλλευόμενες τα δημοκρατικά και αντιβασιλικά φρονήματα του ελληνικού λαού, πέτυχαν την αλλαγή του πολιτεύματος από "βασιλευομένη" σε "προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία".    Βεβαίως, ούτε η βασιλευομένη υπήρξε δημοκρατία, ούτε και η προεδρευομένη που την διαδέχθηκε. Οι οικογένειες χρησιμοποίησαν τους θεσμούς και το κρατικό χρήμα για να διαιωνίσουν την εξουσία τους. Τα κόμματά τους ήταν αρχηγικά κόμματα τριτοκοσμικού τύπου και η εκτελεστική εξουσία στην οποία είχαν αγκιστρωθεί ήλεγξε απολύτως την βουλή και την δικαστική εξουσία και απέκλεισε θεσμικά κάθε δυνατότητα λήψης πολιτικών αποφάσ

ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΕΑΝ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΑΓΟΤΑΝ ΣΤΟ ΑΡ. 86 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ;

   Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αναφερόμενος στον -υπόδικο τότε- πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, τον υπερασπίσθηκε και τον χαρακτήρισε "έντιμο άνθρωπο με μεγάλη προσφορά στην πόλη του." Προ 2 ημερών,  ήτοι μόλις λίγους μήνες αργότερα  από την παραπάνω δήλωση υποστήριξης, το Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης καταδίκασε τον κ. Παπαγεωργόπουλο σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για το έγκλημα της υπεξαίρεσης ποσού 28 εκ ευρώ από τα ταμεία του Δήμου Θεσσαλονίκης.     Ο κ. Παπαγεωργόπουλος  βρίσκεται πλέον στην φυλακή. Αλλά βρίσκεται εκεί διότι είχε την ατυχία να διαπράξει τα παραπάνω εγκλήματα ως δήμαρχος. Απεναντίας, εάν τα είχε διαπράξει ως πρωθυπουργός ή μέλος κυβέρνησης, θα προστατευόταν από την διάταξη του άρ. 86 του Συντάγματος βάσει του οποίου η ποινική δίωξη ασκείται μόνο κατόπιν απόφασης της βουλής και θα εσώζετο, αφού ο αρχηγός του κόμματός του, με την δήλωση ότι τον θεωρεί έντιμο θα έδινε το μήνυμα στους βουλευτές της πλειοψ