Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2022

Νομοθετική Πρωτοβουλία Πολιτών 46 Οργανώσεις Πολιτών ζητούν από την Κυβέρνηση να τηρηθεί το Σύνταγμα και και να θεσπιστεί ο προβλεπόμενος εκτελεστικός νόμος

    Ο θεσμός της νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών, δηλαδή του δικαιώματος των πολιτών να καταθέτουν προτάσεις νόμου προς συζήτηση στην Βουλή με συλλογή υπογραφών, καθιερώθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την συνταγματική αναθεώρηση του 2019.     Σε σύγκριση με άλλα κράτη όπου εφαρμόζεται ο θεσμός, το άρ.73 παρ.6  του Συντάγματος περί νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών επιχειρεί  μάλλον να καταστήσει σπάνια την περίπτωση της εφαρμογής του, καθώς απαιτεί τον υπέρογκο αριθμό των  500.000 υπογραφών (στην Ιταλία αντίστοιχα απαιτούνται 50.000 , στην Αυστρία 100.00, στην Ισπανία 500.000 και σε ολόκληρη της ΕΕ 1 εκατομμύριο υπογραφές) και , επιπλέον να μην κατατίθενται άνω των δύο προτάσεων ανά κοινοβουλευτική περίοδο και το αντικείμενό τους να μην αφορά ζητήματα δημοσιονομικά , εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας.  Ακόμη και έτσι όμως φαίνεται ότι η κυβέρνηση φοβάται την άμεση συμμετοχή των πολιτών στην νομοθετική διαδικασία και για τον λόγο αυτόν , τρία έτη μετά την αναθεώρηση του Συντάγμ

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΓΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ

   Το πολίτευμα της μοναρχίας στην Ελλάδα διατάχθηκε παρά την εκπεφρασμένη αντίθετη βούληση των Ελλήνων από τις ξένες δυνάμεις με την Συνθήκη αναγνώρισης της ελληνικής ανεξαρτησίας το 1830 και επιβλήθηκε στην πράξη το 1832, μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη Καποδίστρια.     Εάν η δημοκρατία συνίσταται στην πολιτική εξουσία που ασκείται με αποφάσεις των πολλών και χαρακτηρίζεται από διάκριση των εξουσιών και σύστημα διαρκούς ευθύνης και λογοδοσίας κάθε πολίτη που ασκεί δημόσιο αξίωμα , το αντίθετό της, η μοναρχία, αποτελεί το πολίτευμα όπου η πολιτική εξουσία ανήκει στα χέρια ενός, ο οποίος κυβερνά χωρίς λογοδοσία, έλεγχο και απόδοση ευθυνών. Η δε θεσμική κατοχύρωση του ανεύθυνου του μονάρχη είναι εγγενές χαρακτηριστικό του θεσμού της μοναρχίας, το οποίο επιβίωσε ακόμη και όταν οι εξουσίες του περιορίστηκαν με συντάγματα της λεγόμενης "βασιλευομένης δημοκρατίας",  διότι ο μονάρχης, ως τεκμαιρόμενος εκ γένους και εκ φύσεως ανώτερος από όλους τους άλλους, δεν είναι δυνατόν να λογ