Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2012

Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

   Ο αγώνας των Ελλήνων και η νίκη εναντίον των Ιταλών  στον πόλεμο του 1940 δεν ήταν απλά ένα γεγονός της σύγχρονης ιστορίας μας για το οποίο πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, αλλά θα πρέπει να θεωρείται η τελευταία ιστορική εποποιία των Ελλήνων και η τελευταία μεγάλη προσφορά τους στην ανθρωπότητα. Και τούτο διότι αγωνίσθηκαν, λίγοι αυτοί και χωρίς τεχνικά μέσα, εις βάρος στρατού πολυάριθμου και αήττητου και ήταν ο πρώτος λαός που νίκησε τις δυνάμεις του άξονα σε μία περίοδο που το σκοτάδι του ναζισμού και του φασισμού είχε υποδουλώσει την Ευρώπη και είχε τρομοκρατήσει ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο.      Η συμμετοχή στον πόλεμο του 1940 αποτελεί ύψιστη τιμή για κάθε Έλληνα πολεμιστή. Αλλά υπήρξαν και κάποιοι που δεν συμμετείχαν.         Ο αποκαλούμενος "εθνάρχης" και ιδρυτής της μεταπολίτευσης Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε το 1907 και το 1930 υπηρέτησε στρατιωτική θητεία μόλις 4 μηνών ως "προστάτης οικογένειας". Όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 194

ΣΑΝ ΦΤΥΣΙΜΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

  Όταν ο κύριος Διώτης, εισαγγελέας και πρώην διευθυντής του ΣΔΟΕ, κλήθηκε να παράσχει εξηγήσεις ενώπιον του οικονομικού εισαγγελέα ως ύποπτος διάπραξης εγκλημάτων που σχετίζονται με την λίστα Λαγκάρτ, ισχυρίσθηκε ότι δεν προέβη σε καμία ενέργεια αξιοποίησής της διότι ο τότε υπουργός οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, του έδωσε μεν την λίστα, αλλά δεν του είπε και τι να την κάνει!     Εξάλλου,σήμερα, ο κ. Παπακωνσταντίνου, όταν εξετάσθηκε για το ίδιο θέμα από την βουλή (διότι βάσει του άρ. 86 του Συντάγματος η δικαιοσύνη δεν έχει κανένα δικαίωμα να εξετάσει την αυτού υψηλότητά του) δήλωσε επίσης ξεδιάντροπα ότι έβγαλε αντίγραφο της παραπάνω λίστας, παρέδωσε την πρωτότυπη προς φύλαξη σε κάποιον υπάλληλο του υπουργείου του οποίου τα στοιχεία δεν αποκάλυψε , αλλά η λίστα χάθηκε!    Οι παραπάνω ισχυρισμοί έρχονται σε συνέχεια των απίστευτων ισχυρισμών Βενιζέλου, ο οποίος δήλωσε ότι,  μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο οικονομικών, πήρε μαζί του στο σπίτι του και αντίγραφο του αρχε

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 20ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ

     Όταν η Ισλανδία χρεοκόπησε εξαιτίας της πτώχευσης των Τραπεζών της, οι πολίτες της χώρας δεν αρκέσθηκαν να διαμαρτύρονται, να βρίζουν ή να χειρονομούν εναντίον της κυβέρνησης. Απαίτησαν επίσης την διενέργεια δημοσίου διαλόγου  για τα αίτια της χρεοκοπίας, με στόχο την εξυγίανση και την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος της χώρας μέσω της θέσπισης νέου Συντάγματος, το οποιοίο δεν θα ήταν Σύνταγμα εκ των άνω αλλά από την βάση, δηλαδή από το λαό.     Προς τον σκοπό αυτόν εξελέγη 25 μελές Συνταγματικό Συμβούλιο, το οποίο ανέλαβε την σύνταξη σχεδίου νέου Συντάγματος κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης. Μετά την δημόσια διαβούλευση, στην οποία συμμετείχε ενεργά μέσω του διαδικτύου μεγάλο μέρος των πολιτών, το σχέδιο Συντάγματος που διαμορφώθηκε τέθηκε σε (μη δεσμευτικό) συνταγματικό δημοψήφισμα , με σκοπό κατόπιν (και ανάλογα με το αποτέλεσμα) να τεθεί υπό την κρίση της βουλής , όπως προβλέπει το ισλανδικό Σύνταγμα.      Το δημοψήφισμα διεξήχθη , στις 20 Οκτωβρίου 2012. Οι ψηφοφόρο

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ Ή ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ;

Η ελληνική συνταγματική ιστορία διδάσκει ότι, μέχρι σήμερα, κάθε ριζική συνταγματική αλλαγή στην χώρα μας, αφενός αποτέλεσε προϊόν, όχι απευθείας του λαού, αλλά συντακτικής ή αναθεωρητικής βουλής και, αφετέρου διενεργήθηκε κατά παρέκκλιση ή παραβίαση της προβλεπόμενης διαδικασίας. Ειδικότερα, μετά την επανάσταση της 3 ης Σεπτεμβρίου 1843, όταν ο Όθων συναίνεσε στην ψήφιση του πρώτου Συντάγματος από την αναγνώριση του ελληνικού κράτους, συγκροτήθηκε Συντακτική Βουλή από 244 πληρεξουσίους. Η Συντακτική Βουλή, η οποία ονομάσθηκε « η της Γ’ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις », συνήλθε στις 8 Νοεμβρίου 1843 και στις 26 Νοεμβρίου εξέλεξε 21μελή επιτροπή για να καταρτίσει σχέδιο συντάγματος. Η επιτροπή υπέβαλε το σχέδιό της στις 28 Δεκεμβρίου 1843, το τελικό σχέδιο ψηφίσθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1844 και υποβλήθηκε στον Όθωνα για παρατηρήσεις. Ο Όθων κύρωσε το Σύνταγμα στις 18 Μαρτίου 1844. Το Σύνταγμα του 1844 δεν προέβλεπε καν διαδικασία αναθεώρησης. Ωστόσ

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΗΣΤΕΙΑΣ

  Όταν προ τριών ετών, στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, οι πολίτες προσέρχονταν να ψηφίσουν με βάση τις υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου για αυξήσεις μισθών και συντάξεων , αλλαγή του κράτους, διαφάνεια και ευμάρεια, ουδείς ανυποψίαστος φανταζόταν τι θα επακολουθούσε.    Αλλά η πραγματικότητα υπήρξε αμείλικτη. Πολύ γρήγορα οι υποσχέσεις αποδείχθηκαν απατηλά λόγια ανεύθυνων και ασυνείδητων ανθρώπων και η χώρα εισήλθε στον αστερισμό των μνημονίων. Το σύνθημα "λεφτά υπάρχουν" έδωσε τη θέση του στο σύνθημα "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" και έκτοτε οι τρεις κυβερνήσεις που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας διακηρύττουν την βούληση να προβούν σε διαρθρωτικές αλλαγές για να σώσουν την χώρα.   Η χώρα είναι χρεοκοπημένη και κλινικά νεκρή , συντηρούμενη τεχνητά στην ζωή από τους δανειστές της.     Πέρασαν τρία χρόνια από τον Οκτώβριο του 2009 και η σημερινή είναι η 3η κυβέρνηση επίδοξων σωτήρων.      Επί τρία ολόκληρα έτη , όλοι αυτοί οι σωτήρες:    Δεν έκαναν τ

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ 2000 ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

     Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, δήλωσε ότι το ηλεκτρονικό αρχείο των 2.000  Ελλήνων μεγαλοκαταθετών της Ελβετίας το οποίο είχε στο γραφείο του και παρέδωσε στην κυβέρνηση μετά τον σάλο που ξέσπασε όταν αποκαλύφθηκε ότι  το εν λόγω αρχείο παραδόθηκε από την διευθύντρια του ΔΝΤ στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και κατόποιν χάθηκαν τα ίχνη του, αποτελεί αντίγραφο το οποίο έβγαλε από το πρωτότυπο που του παραδόθηκε ατύπως όταν ανέλαβε υπουργός οικονομικών.    Ωστόσο, στο σημείο αυτό , πέρα από το αυτονόητο ερώτημα , πώς ακριβώς διενεργείται η παράδοση - παραλαβή ενός υπουργείου στο ελληνικό κράτος και πέρα από τα ερωτηματικά περί της σκοπιμότητας του κ. Βενιζέλου να κρατήσει για τον εαυτό του αντίγραφο αυτού του αρχείου όταν αποχώρησε από την κυβέρνηση και το υπουργείο οικονομικών, ανακύπτουν τα εξής ζητήματα ποινικού δικαίου που αφορούν την παράνομη λήψη αντιγράφου από αρχείο προσωπικών δεδομένων και μάλιστα δημόσια αρχής: