Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2015

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

   Το καθεστώς της μεταπολίτευσης το οποίο εμφανίζεται σήμερα να εορτάζει στο προεδρικό μέγαρο και στην Βουλή την επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας στην πραγματικότητα επιβλήθηκε επί του λαού και σε βάρος των συμφερόντων του.     Μετά την πτώση της χούντας το 1974, η χώρα είχε την μεγάλη ευκαιρία για πραγματική δημοκρατική μεταρρύθμιση και ριζική ανανέωση της πολιτικής ζωής, αλλά αντί αυτού επανήλθαν στην εξουσία οι ίδιες οικογένειες και – κατά το μεγαλύτερο μέρος του, με εξαίρεση κυρίως το πολίτευμα της βασιλευομένης δημοκρατίας- το παλαιό Σύνταγμα του 1952.    Το ισχύον Σύνταγμα καθόρισε θεσμικά την μορφή του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Το καθεστώς της μεταπολίτευσης κυβέρνησε την Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974 μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας, ανισότητας, οικογενειοκρατίας και κομματοκρατίας. Το δημόσιο χρήμα   λεηλατήθηκε σε διαπλοκή, μίζες και διαφθορά και κατασπαταλήθηκε για εκμαυλισμό και διορισμούς ημετέρων προκειμένου το πολιτικό σύστημα να δι

ΤΑ ΕΝ ΟΙΚΩ ΚΑΙ ΜΗ ΕΝ ΔΗΜΩ ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

   Η Νάντια Βαλαβάνη, πτυχιούχος οικονομικών επιστημών, πρώην μέλος της ΚΝΕ, με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία μεταφράστριας, υπαλλήλου ασφαλιστικής εταιρείας (ή ασφαλίστριας) και διευθύνουσας οικογενειακής επιχείρησης ξενοδοχείου στην Κρήτη, ανέλαβε τα βαριά καθήκοντα της αναπληρώτριας υπουργού οικονομικών στην κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ. της 25ης Ιανουαρίου.   Μετά από θητεία 5 μηνών, η κυρία Βαλαβάνη παραιτήθηκε στις 15 Ιουνίου δηλώνοντας ότι διαφωνεί με την υπογραφή του νέου μνημονίου με τους δανειστές και υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση έπρεπε να οδηγήσει τα πράγματα σε ρήξη στηριζόμενη στο ΟΧΙ που εξέφρασε ο λαός με το δημοψήφισμα.   Φαίνεται όμως ότι ενώ η κυρία Βαλαβάνη δημοσίως παραμένει αταλάντευτα υποστηρικτής της ρήξης και συνεπώς της επιστροφής στην δραχμή, την ίδια στιγμή κάποιοι εντός της στενής οικογενείας της φοβούμενοι την πιθανότητα αυτή έτρεχαν να διασώσουν τις καταθέσεις τους.    Ειδικότερα, λίγες μόλις ημέρες πριν ανακοινωθεί ο έλεγχος των κεφαλαίων και η

ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΑΡΧΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

  Στις 30 -1-2015 από αυτό το βήμα είχα δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο " η οδός της ουτοπίας και η οδός του μόχθου και της αλλαγής" όπου μεταξύ άλλων υποστήριζα τα εξής:    " Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξελέγη υποσχόμενη ότι  θα καταργήσει μονομερώς το μνημόνιο βάσει του οποίου οι δανειστές δανείζουν την Ελλάδα για να αποφύγει την πλήρη χρεοκοπία και, ταυτόχρονα, θα δώσει τέλος στην λιτότητα, θα προχωρήσει σε παροχές ύψους 12 δις ευρώ με στόχο την ανάπτυξη και θα επιχειρήσει να κουρέψει κατά ποσοστό 70 % το δημόσιο χρέος της χώρας.          .... Πόσο πιθανό είναι να επιτύχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να κουρέψει το χρέος και να αντικαταστήσει το μνημόνιο και την λιτότητα με παροχές τύπου προγράμματος Θεσσαλονίκης προερχόμενες από νέα δανεικά; Για κάθε λογικό άνθρωπο είναι προφανές ότι ένα τέτοιο "πακέτο" είναι αδύνατο.    Η ελπίδα όταν δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα καταντάει ανοησία.   Εάν η νέα κυβέρνηση θέλει να δώσει τέλος στην λιτότητα και το μνημόνιο, δεν π

ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΟΣΟ ΠΟΤΕ

  Περί τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20 ου αιώνα η επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα ήταν συνώνυμη του χάους. Οι κυβερνήσεις και το στέμμα είχαν πολιτευθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε εμπόδιζαν οποιαδήποτε εξέλιξη προς νέες προοδευτικότερες κοινωνικές μορφές. Η οικονομία της χώρας βρισκόταν σε αδιέξοδο, τα μεγάλα εθνικά θέματα οδηγούνταν μαθηματικώς στην προδοσία, ενώ τα κεφαλαιώδη ζητήματα της ανεξαρτησίας, της γης και της δημοκρατίας στον δημόσιο βίο είχαν ταφεί βαθύτερα παρά ποτέ. Μέσα σε αυτό το κλίμα ήταν εδραιωμένη η πεποίθηση στον λαό ότι κύριος ένοχος για την κατάσταση της χώρας ήταν το πολιτικό σύστημα της εποχής το οποίο έπρεπε να ανατραπεί. Το έργο αυτό ανέλαβε την πρωτοβουλία να φέρει εις πέρας ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» με το κίνημα στο Γουδί την 15η Αυγούστου 1909.     Τ ο κίνημα στο Γουδί απέκτησε τέτοια λαϊκή υποστήριξη ώστε δεν άργησε να λάβει διαστάσεις επανάστασης, η οποία κορυφώθηκε με τα συλλαλητήρια της 14 ης Σεπτεμβρίου 1909 όπου εκφράσθηκε πανηγυρικά η λαϊκ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΕΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

   Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα είναι το πρώτο δημοψήφισμα μετά το 1974 και το πρώτο στην ιστορία της χώρας όπου οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν για κάτι άλλο πέραν της βασιλείας.   Επί του επερχόμενου δημοψηφίσματος μπορεί να γίνουν τέσσερις παρατηρήσεις, ήτοι παρατηρήσεις όσον αφορά (α) από ποιον συγκαλείται, (β) το ερώτημα που τίθεται, (γ) την ενημέρωση των πολιτών και (δ) τον δημόσιο διάλογο.     (α) Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου δεν προκηρύχθηκε από την βάση με πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών , δηλαδή με συλλογή υπογραφών, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το ισχύον Σύνταγμα. Απεναντίας,  προκηρύχθηκε "από τα πάνω", δηλαδή με απόφαση της Βουλής, η οποία ελήφθη κατόπιν πρότασης της κυβέρνησης σύμφωνα με το άρ. 44 παρ.2 εδ.ά  του Συντάγματος για "κρίσιμο εθνικό θέμα".    (β) Ακολούθως, και το ερώτημα του δημοψηφίσματος τέθηκε με την πρόταση της κυβέρνησης και όχι σύμφωνα με τις επιθυμίες της κοινωνίας. Επακόλουθο αυτού είναι ότι, όχι μόνο