ΣΤΡΙΒΕΙΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

    Όπως διδάσκει μία πασίγνωστη κωμωδία η οποία προβλήθηκε πριν από πολλά χρόνια στους κινηματογράφους, στην κοινωνική ζωή της Ελλάδας της δεκαετίας του ΄60 οι τσαρλατάνοι που ήθελαν να αποφύγουν τον γάμο εφάρμοζαν ένα τέχνασμα το οποίο έφερε την ονομασία "στρίβειν δια του αρραβώνος". Σύμφωνα με το κόλπο αυτό, του οποίου χαρακτηριστικός κινηματογραφικός εκφραστής ήταν ο μεγάλος κωμικός Ντίνος Ηλιόπουλος, εάν η πίεση της γυναίκας και της οικογενείας της για σύναψη γάμου γινόταν αφόρητη, ο άντρας αντί γάμου σύναπτε αρραβώνα! Με αυτόν τον τρόπο γινόταν συμπαθής στην οικογένεια της μνηστής του, δεν τον ενοχλούσε κανείς, έτρωγε, έπινε και γλεντούσε τα κάλλη της μνηστής του, κέρδιζε χρόνο και, ενώ όλοι νόμιζαν ότι επίκειται ο γάμος, εκείνος γινόταν ...καπνός! 

    Στην πολιτική ζωή της μεταπολίτευσης υπάρχουν κάποιοι άλλοι τσαρλατάνοι. Αυτοί έφτιαξαν ένα πολιτικό σύστημα στα μέτρα τους, έστειλαν τον λαό στο περιθώριο, έθεσαν υπό κηδεμονία την δικαστική εξουσία και διαπλέχθηκαν με οικονομικούς παράγοντες και εκδότες ΜΜΕ. Το σύστημά τους ονομάστηκε δήθεν δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από κληρονομική ολιγαρχία, όπου λίγες οικογένειες μεταβίβαζαν κληρονομικώ δικαίω την εξουσία σαν να ήταν το φέουδό τους. Οι άρχοντες και τα κόμματά τους, διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι, διόριζαν και λάμβαναν μίζες για να διατηρήσουν τα πολιτικά κεκτημένα.   

     Υπό αυτές τις συνθήκες πρωτοφανούς φαυλότητας, δεν άργησε να έλθει η ώρα της χρεοκοπίας. Η χώρα λοιδορήθηκε και τέθηκε υπό επιτροπεία. Οι κρατούντες δεν μπορούσαν να υποσχεθούν πλέον τους διορισμούς και τα προνόμια του παρελθόντος και οι αγανακτισμένοι πολίτες βγήκαν στην πλατεία Συντάγματος.. 

     Αυτές τις κρίσιμες ώρες που τα παράθυρα της βουλής ήταν ερμητικά κλειστά και έξω από αυτήν εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών μούτζωναν και φώναζαν εν χορώ "κλέφτες - κλέφτες", ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του προκειμένου να εκτονώσουν την οργή του κόσμου και να δείξουν ότι σκοπεύουν να προβούν σε μεταρρυθμίσεις, σκαρφίστηκαν το τέχνασμα να υποσχεθούν ότι το φθινόπωρο θα διενεργηθεί δημοψήφισμα για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Προσέθεσαν στην συνταγή και τα γνωστά δοκιμασμένα κόλπα της καπηλείας των διαδηλώσεων από γελοίους αριστεριστές και της προβοκάτσιας των γνωστών - αγνώστων κουκουλοφόρων και ο κόσμος υποχώρησε.

     Αλλά το καλοκαίρι πέρασε και ήλθε γρήγορα το φθινόπωρο. Ο Παπανδρέου όχι μόνο ξέχασε τις υποσχέσεις περί δήθεν διενέργειας δημοχηφίσματος για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα , αλλά δεν προέβη σε καμία σοβαρή μεταρρύθμιση.Οι δε λοιποί τσαρλατάνοι της μεταπολίτευσης ενδιαφέρονταν μόνο να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας. Σήμερα που η χώρα σύρθηκε σε ελεγχόμενη πτώχευση, ο πρωθυπουργός, προκειμένου να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο εξουσίας, εξήγγειλε πάλι δημοψήφισμα, όχι για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, ως όφειλε, αλλά για την έγκριση της πρόσφατης συμφωνίας με τους δανειστές μας. Όπως είπε εύστοχα ένας καλός φίλος "είναι σαν να βάζουν φωτιά  στο σπίτι σου και μετά να σε ρωτούν εάν θέλεις να καλέσουν την πυροσβεστική"!

   Εάν ο κύριος Παπανδρέου δεν το αντιλαμβάνεται ο ελληνικός λαός οφείλει να του καταστήσει σαφές ότι δεν μπορεί να παίζει με τον θεσμό του δημοψηφίσματος. Και εάν το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να αλλάξει, οι πολίτες δικαιούνται να ζητήσουν την ανατροπή του μέσα από ένα δημοψήφισμα που θα εγκαθιδρύσει ένα νέο -δημοκρατικό- πολιτικό σύστημα.