Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

   Η Ουκρανία είναι η δεύτερη σε μέγεθος χώρα της ανατολικής Ευρώπης μετά την Ρωσία. Συνορεύει βόρεια με την Λευκορωσία, ανατολικά με την Ρωσία, νοτιοδυτικά με την Μολδαβία και την Ρουμανία, δυτικά με την Ουγγαρία, την Σλοβακία και την Πολωνία, ενώ νοτίως βρέχεται από την Αζοφική θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο. Τα εδάφη της είναι σχεδόν αποκλειστικά ομαλές πεδιάδες με μέσο υψόμετρο 175 μ , με πλήθος ποταμών και ρεμμάτων (περίπου 23.000) μεγαλύτεροι εκ των οποίων είναι ο Δούναβης και ο Δνείπερος. Η χώρα διαθέτει επίσης πλούσιο ορυκτό πλούτο (κυρίως μαγγάνιο και σιδηρομεταλλεύματα).

  Ο πληθυσμός της Ουκρανίας ανέρχεται περίπου σε 46 εκ. κατοίκους, εκ των οποίων 77,8% είναι Ουκρανοί , 17,3% Ρώσοι και το υπόλοιπο άλλες εθνότητες μεταξύ των οποίων και Έλληνες. Αλλά η έννοια του ουκρανικού έθνους ήταν ανύπαρκτη τουλάχιστον μέχρι τον 19ο αιώνα , ενώ ο τόπος και ο πληθυσμός αποτελούσε ανέκαθεν αντικείμενο διαμελισμού. 

    Αρχικώς, τον 12ο αι. οι περιοχές όπου αργότερα αναπτύχθηκε η ουκρανική εθνότητα αποτελούσαν μέρος της ηγεμονίας του Κιέβου, της οποίας το σύνολο των εδαφών σχημάτιζε την Ρωσία. Εν συνεχεία όμως η ηγεμονία του Κιέβου διαμελίστηκε σε μικρότερες ηγεμονίες, ενώ τον 13ο αι. η ίδια η περιοχή του Κιέβου κατακτήθηκε από τους Μογγόλους, οι οποίοι την κατέστρεψαν και την ρήμαξαν. 

   Τον 14ο αι. τα εδάφη της νότιας Ουκρανίας κατανέμονται μεταξύ του μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας και της  Πολωνίας , η οποία εφαρμόζει διαδικασία "εκπολωνισμού" που οδήγησε στην εξαφάνιση των ανώτερων στρωμάτων του ουκρανικού λαού, αλλά τον 16ο αι. οι πληθυσμοί της περιοχής εξεγείρονται εναντίον των Πολωνών με την βοήθεια των Κοζάκων, οι οποίοι είναι υπέρμαχοι της ορθοδοξίας και τελικώς τίθενται υπό την προστασία του Τσάρου της Μόσχας. Το 1667 η συνθήκη του Αντρούσοβο επικυρώνει την διανομή των ουκρανικών εδαφών μεταξύ Ρωσίας και Πολωνίας.

   Ύστερα από τις διανομές των εδαφών της Πολωνίας του 1793 και του 1795, η Ουκρανία μοιράζεται ανάμεσα στην Ρωσική Αυτοκρατορία που προσαρτά την δεξιά όχθη του Δνείπερου, το Πόντολιε και την Βολυνία και την Αυτοκρατορία της Αυστρίας, η οποία έλαβε την Γαλικία, την Μπουκοβίνα και την νότια των Καρπαθίων Ουκρανία. Η νότια Ουκρανία ονομάζεται "Νέα Ρωσία" και η χρήση του ονόματος Ουκρανία απαγορεύεται, ενώ , από την πλευρά της Γαλικίας αναλόγως καταπιέζονται οι Ουκρανοί από την Πολωνική αριστοκρατία. Το 1914 οι Ρώσοι καταλαμβάνουν την Γαλικία και της επιβάλλουν βίαιο εκρωσισμό. 

   Μετά το ξέσπασμα της ρωσικής επανάστασης και την πτώση του τσαρικού καθεστώτος , οι Ουκρανοί διακήρυξαν τον Μάρτιο του 1917 την αυτονομία της Ουκρανίας και κατόπιν , τον Ιανουάριο 1918 την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Ήδη όμως οι Μπολσεβίκοι είχαν ανακηρύξει τον Δεκέμβριο του 1917 στο Χάρκοβο την "Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας"¨. Ζητείται η βοήθεια της Γερμανίας. Η Ουκρανία καταλαμβάνεται διαδοχικά από τους Γερμανούς (1918), τους Πολωνούς (1919). Αλλά το 1921 οι Πολωνία αναγνωρίζει την Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας , η οποία προσαρτάται στην Σοβιετική Ένωση το 1922.

    Ο Στάλιν , αφού το 1933 σχεδίασε και επέβαλε λιμό με 6 εκατομμύρια νεκρούς, κατόπιν, με την γερμανοσοβιετική συνθήκη του 1939 συμφωνεί με τον Χίτλερ την διανομή των πολωνικών εδαφών και προσαρτά ολόκληρη την Ουκρανία στην Σοβιετική Ένωση.

   Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1990 ο Ουκρανικός λαός αποφασίζει με δημοψήφισμα την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και  η Δύση θεωρεί ότι δύναται και πάλι να αναπτύξει ζώνη επιρροής στην Ουκρανία. Η εξωτερική πολιτική του νέου κράτους αδυνατεί να ξεφύγει από την υποτέλεια, υπόκειται στην Ρωσία και επιχειρεί δειλά βήματα προς την Δύση. Ο ρωσικός στόλος διατηρεί τουλάχιστον μέχρι το 2017 δικαίωμα χρήσης του λιμένα  της Σεβαστούπολης ενώ άθλιες κυβερνήσεις - μαριονέτες της Ρωσίας (κάποιοι με την επιρροή και της Δύσης) εναλλάσσονται στην εξουσία υπό την οσμή σκανδάλων διαφθοράς. Ο εθνικισμός , ο οποίος είχε καταπιεστεί επί κομμουνισμού, τώρα αναδεικνύεται και πάλι.  

  Οι πρόσφατες εξελίξεις μετά την εξέγερση και την πτώση της φιλορωσικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς ανέδειξαν στο προσκήνιο την νέα φάση του αγώνα Ρωσίας και Δύσης με έπαθλο την Ουκρανία. Αναμένεται να αποδειχθεί εάν για μία ακόμη φορά το αποτέλεσμα της διαμάχης θα είναι ο διαμελισμός.