Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

  Πόντος Θεωρείται η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας στην βόρεια ακτή της Μικράς Ασίας, η οποία ορίζεται στα δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, στα νότια από την κορυφογραμμή του όρους Ολγασύς και στα ανατολικά από την λεγόμενη Μικρή Αρμενία.

     Οι Έλληνες αποίκησαν τον Πόντο κατά τον β΄αποικισμό (8ος- 5ος αι.π.Χ.) και  ιδίως μεταξύ 7ου και 6ου αι. ίδρυσαν σπουδαίες πόλεις όπως η Σινώπη, η Αμισός, η Τραπεζούς, η Κερασούς, τα Κοτύωρα, η Απολλωνία και η Ηράκλεια.

     Ο Πόντος γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την Ελληνιστική περίοδο, όταν ιδρύθηκε το Βασίλειο του Πόντου, το οποίο έλαβε την μεγαλύτερη έκτασή του και απέκτησε παγκόσμια ακτινοβολία κατά την βασιλεία του Μιθριδάτη Στ΄  του Ευπάτορα (120-63 π.Χ.). Αλλά τελικά ο Μιθριδάτης ηττήθηκε το 64 π.Χ. από τους Ρωμαίους και ο Πόντος προσαρτήθηκε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

    Κατά την βυζαντινή περίοδο ο Χριστιανισμός βρήκε μεγάλη απήχηση στην Καισάρεια του Πόντου, η οποία εξελίχθηκε σύμφωνα και με το όραμα του Μεγάλου Βασιλείου σε κέντρο εκπληκτικού ιεραποστολικού έργου, ενώ πρωτεύουσα του Πόντου αναδείχθηκε η Τραπεζούς, η οποία χρησίμευε ως αφετηρία πολεμικών επιχειρήσεων του Βυζαντίου κατά των Περσών , των Τουρκομάνων και των Αράβων.

   Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Αλέξιος Κομνηνός ίδρυσε την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, η οποία ενέταξε στην επικράτειά της ολόκληρη την περιοχή του Πόντου. Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας επιβίωσε 257 έτη και κατελύθη το 1461 από τον Μωάμεθ Β΄. Έκτοτε ο Πόντος υποδουλώθηκε στους Τούρκους.

     Κατά την Τουρκοκρατία, παρά τις διώξεις και τους αναγκαστικούς εξισλαμισμούς που οδήγησαν άλλους να εκπατριστούν και άλλους να εξελιχθούν σε κρυπτοχριστιανοί, οι Πόντιοι, όχι μόνο διατήρησαν την εθνική συνείδηση, αλλά από τον 17ο αι.  και έπειτα ίδρυσαν στην Τραπεζούντα και αργότερα στην Αργυρούπολη, στην Κερασούντα, .στην Σινώπη και αλλού, εκπαιδευτικά ιδρύματα μεγάλης ακτινοβολίας.

   Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. ο πληθυσμός του Πόντου έφθανε τις 330.000 χωρίς να υπολογίζονται όσοι είχαν χάσει την γλώσσα τους. Αλλά από το 1914 η είσοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, η ήττα της, η διάλυσή της και η δημιουργία του τουρκικού κράτους  από τον Κεμάλ, επέφεραν τον άθλιο διωγμό όλων των λοιπών εθνοτήτων και κυρίως των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας .

  Το διπλωματικό σχέδιο για αναγνώριση Πονταρμενικής Ομοσπονδίας απέτυχε παρά την διακήρυξη της ίδρυσής της, Κατά των Ποντίων τέθηκε σε εφαρμογή οργανωμένο σχέδιο εθνικής εξαφάνισης με δολοφονίες και επιστράτευση σε τάγματα εργασίας, όπου τα θύματα πέθαιναν από τις απάνθρωπες συνθήκες και την ασιτία. Υπολογίζεται ότι 235.000 Πόντιοι εκτοπίστηκαν με αυτόν τον τρόπο και περίπου 200.000 θανατώθηκαν, ενώ 80.000 περίπου κατέφυγαν στην Ρωσία. Ο αριθμός θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος εάν δεν είχε οργανωθεί η γενναία αντίσταση των Ποντίων δια της οργάνωσης επαναστατικών σωμάτων. Τελικά, το ξερίζωμα του Ποντιακού ελληνισμού ολοκληρώθηκε με την συνθήκη της Λωζάννης το 1923 και την ανταλλαγή πληθυσμών.

  Σύμφωνα με την Διεθνή Σύμβαση του 1948 του ΟΗΕ για την "πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας", ως γενοκτονία νοείται "οιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων, ενεργουμένη με την πρόθεσιν ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής, ως τοιαύτης : α) Φόνος των μελών της ομάδος. β) Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητος των μελών της ομάδος. γ) Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος εις συνθήκας διαβιώσεως δυναμένας να επιφέρωσιν την πλήρη ή την μερικήν σωματικήν καταστροφήν αυτής. δ) Μέτρα αποβλέποντα εις την παρεμπόδισιν των γεννήσεως εις τους κόλπους ωρισμένης ομάδος. ε) Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδος εις ετέραν ομάδα."

   Παρά το γεγονός ότι ο όρος "γενοκτονία" αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην παραπάνω Σύμβαση και δεν είχε υιοθετηθεί ρητά σε νομικό κείμενο πριν την θέσπιση της ανωτέρω συμβάσεως, οι πάντες πλέον δέχονται ότι ως πράξη αντίθετη στις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς Δικαίου η γενοκτονία προϋπήρχε της Σύμβασης των Ηνωμένων  Εθνών. 

   Παρά την λυσσαλέα αντίδραση της Τουρκίας, ήδη 21 κράτη μεταξύ των οποίων η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ελλάδα και η Ρωσία, αλλά και η μεγάλη πλειονότητα των Πολιτειών των ΗΠΑ, έχουν αναγνωρίσει ότι η εξόντωση 1.500.000 Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915 συνιστά γενοκτονία.   

    Η γενοκτονία των Ποντίων έχει αναγνωριστεί από 3 κράτη (Ελλάδα, Κύπρος, Αρμενία), από 7 Πολιτείες των ΗΠΑ και ορισμένες Πολιτείες της Αυστραλίας.

   Ο αγώνας για την δικαίωση των θυμάτων της γενοκτονίας των Ποντίων είναι δίκαιος και επιβεβλημένος. Είναι και ιερός.