Ο ΠΑΣΣΑΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

    Κάποτε, ο Αλής, μετέπειτα Πασσάς των Ιωαννίνων,  ο οποίος ήταν αδίστακτος, υπερβολικά φιλόδοξος και ήθελε να γίνει Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συνάντησε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και -γνωρίζοντας τις προφητικές του ιδιότητες- τον ρώτησε εάν προβλέπει ότι θα πάει στην Πόλη (ως Σουλτάνος). Ο Πατρο- Κοσμάς του απάντησε "βεβαίως, θα πας στην πόλη, με κόκκινα γένεια!" Ο Αλής, χοντροκομμένος όπως ήταν, χάρηκε με την προφητεία, αλλά ουδόλως συνειδητοποίησε το νόημά της. Ανήλθε στην εξουσία ως Πασσάς, ονόμασε τον εαυτό του Βεζύρη και άρχισε να ονειρεύεται απόσχιση. Αλλά ο Σουλτάνος πληροφορήθηκε τις προθέσεις του, τον κήρυξε ένοχο εσχάτης προδοσίας, απέστειλε εναντίον του τον Χουρσίτ Πασσά και τελικώς, με διάφορα τεχνάσματα,  στις 24 Ιανουαρίου 1822, στρατιωτικό απόσπασμα θανάτωσε τον Αλή Πασσά στο νησί των Ιωαννίνων και έστειλε το κεφάλι του στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, επιβεβαιώθηκε η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι ο Αλής θα πήγαινε στην Πόλη "με κόκκινα γένεια".

     Έκτοτε, οι νικηφόροι αγώνες των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων του 1821 και του 1912-13, αλλά και η ήττα της στον ά παγκόσμιο πόλεμο, οδήγησαν στην διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά ταύτα, χάρη στην επιμονή του Κεμάλ και στα αντικρουόμενα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες μάλιστα δεν ευνοούσαν με κανένα τρόπο την υπερβολική ισχυροποίηση της Ελλάδος και την επέκτασή της στην Μικρά Ασία, δημιουργήθηκε το κράτος της Τουρκίας.

     Η Τουρκία αρχικώς δεν ήταν ισχυρό κράτος, ενώ, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάννης (1923), δεν είχε υπό την κυριαρχία της ούτε τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων, την οποία απέκτησε μόλις το 1936, με την υπογραφή της Σύμβασης του Montreux.

   Στην διάρκεια του β΄παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία εμφανιζόταν ουδέτερη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ευνοούσε τις δυνάμεις του άξονα. Ωστόσο, μετά το τέλος του πολέμου, επέδειξε φιλοδυτική στάση και το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον κοσμικό και όχι θεοκρατικό χαρακτήρα του καθεστώτος, ήταν αρκετό για να επιτύχει την εύνοια της Δύσης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί αφενός ως φιλική δύναμη στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής και, αφετέρου, ως ανάχωμα κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Επιπλέον, οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν την Τουρκία προκειμένου να εμποδίσουν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, κάτι που ολοκλήρωσαν οι ΗΠΑ με την ανοχή της εισβολής του Αττίλα και την διχοτόμηση της νήσου.

     Σιγά - σιγά το τουρκικό κράτος μεταβλήθηκε σε "Πασσά" της περιοχής. Η διοίκηση που ασκούσε ήταν δοτή και ο εκφοβισμός που προκαλούσε δεν οφειλόταν τόσο στην ίδια όσο σε εκείνους για τα συμφέροντα των οποίων ενεργούσε. Επειδή όμως η συνήθεια πολλές φορές αποτελεί δευτέρα φύση, οι Τούρκοι άρχισαν να ξεχνούν ότι οφείλουν την ισχύ τους σε άλλους και νόμισαν ότι εκτός από "Πασσάδες" μπορούν να γίνουν "Βεζύρηδες" ή "Σουλτάνοι". Υπήρχαν μάλιστα και ορισμένοι γραφικοί εδώ στην Ελλάδα, οι οποίοι μιλούσαν συνεχώς για την αναβάθμιση του ρόλου της και εφοβούντο τον "νεοοθωμανισμό της Τουρκίας" όπως οι ίδιοι τον ονόμαζαν.

    Προσφάτως τα κράτη της Κύπρου και του Ισραήλ οριοθέτησαν τον χώρο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης τους σύμφωνα με τις διατάξεις της διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας, που ορίζουν ότι κάθε κράτος έχει δικαίωμα να κηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) σε πλάτος 200 μιλίων από τις ακτές του. Επιπλέον, η Κύπρος ανέθεσε σε εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων τις έρευνες για εύρεση φυσικού αερίου στο οικόπεδο υπ' αρ.12 της ανωτέρω οικονομικής ζώνης. Η Τουρκία άρχισε να εκτοξεύει απειλές προκειμένου να εμποδίσει την τήρηση του διεθνούς δικαίου αλλά μάταια. Αυτή την φορά οι απειλές δεν φόβισαν κανέναν, διότι προέρχονταν μόνο από την ίδια και δεν έίχαν την έγκριση του ισχυρού προστάτη της. Η Κύπρος ξεκίνησε  ήδη τις έρευνες για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της και η Τουρκία συνεχίζει να γαυγίζει χωρίς να μπορεί να δαγκώσει.

    Μέσα στο σημερινό κλίμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Τουρκία όχι μόνο δεν αποτελεί  παράγοντα σταθερότητας και δυτικών συμφερόντων στην περιοχή του Αιγαίου και της Μέσης Ανατολής, αλλά -τουναντίον- εμφανίζεται ως ταραξίας της διεθνούς εννόμου τάξεως χάριν ιδίων αποκλειστικά συμφερόντων. Η Σοβιετική Ένωση έχει καταρρεύσει προ πολλού. Εάν ευοδοθούν και τα σχέδια της Δύσης για την εγκαθίδρυση ήπιων κοσμικών αντιπροσωπευτικών καθεστώτων καπιταλιστικού τύπου στα αραβικά κράτη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, τότε η Δύση δεν θα έχει κανένα λόγο να στηρίζει τους επικίνδυνους Πασσάδες που νομίζουν ότι είναι Σουλτάνοι...