ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΝΘΕΝ ΚΑΚΕΙΘΕΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

   Με το πρόσφατο τουρκικό συνταγματικό δημοψήφισμα εγκαθιδρύθηκε στην χώρα πολίτευμα που αυτοαποκαλείται μεν προεδρική δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση έχει ούτε με μία τυπική προεδρική δημοκρατία δυτικού τύπου, ούτε με δημοκρατικό πολίτευμα. Και τούτο διότι κυρίαρχο στοιχείο της προεδρικής δημοκρατίας είναι η διάκριση και η ανεξαρτησία των εξουσιών (εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής), ενώ το νέο σύνταγμα της Τουρκίας προβλέπει ότι ο Πρόεδρος που θα ηγείται της εκτελεστικής εξουσίας θα δικαιούται να επεμβαίνει στις άλλες δύο εξουσίες, είτε διαλύοντας την βουλή, είτε διορίζοντας την πλειονότητα των μελών του Συνταγματικού δικαστηρίου και τα 4 από τα 13 μέλη της δικαστικής αρχής που είναι αρμόδια για τις προαγωγές των δικαστών.

  Τα ελληνικά μμε , τα οποία διακατέχονται ως γνωστόν από μεγάλη δημοκρατική ευαισθησία, έσπευσαν να διαρρήξουν τα ιμάτιά τους με την υποκρισία του Ερντογάν, ο οποίος, από την μία αποκαλεί το πολίτευμα δημοκρατία και, από την άλλη, φρόντισε να θεσπιστούν συνταγματικές διατάξεις που του επιτρέπουν να είναι αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος και της κυβέρνησης,  να ελέγχει την βουλή και να διορίζει την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας. Αλλά αποσιώπησαν (ή μάλλον αποσιωπούν συνεχώς επί 42 έτη) ότι και σύμφωνα με το ελληνικό σύνταγμα της αυτοαποκαλούμενης "προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας" ο πρωθυπουργός είναι ταυτόχρονα ο αρχηγός του κόμματος και της κυβέρνησης , όποτε θέλει διαλύει την βουλή και προκηρύσσονται εκλογές και,  σύμφωνα με το άρ. 90 , διορίζει μέσω της κυβέρνησης την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων και της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.