Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΝΟΣ ΑΡΧΗΓΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΛΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΝΙΩΘΕΙ ΠΑΣΟΚ

   Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κομουνιστικό παρελθόν, όπως άλλωστε οι περισσότεροι σύντροφοι που αργότερα εντάχθηκαν στον Συνασπισμό της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όπως αναφέρουν συμφοιτητές του, ως φοιτητής στο Πολυτεχνείο αρκείτο να ασχολείται με τον συνδικαλισμό και δεν ενδιαφερόταν πολύ για τα μαθήματα, τα οποία ούτως ή άλλως "περνούσε". 

  Προστάτης του και άνθρωπος που τον ανάδειξε κομματικά φέρεται ο γνωστός αγωνιστής της αριστεράς Αλέκος Αλαβάνος, επί πολλά έτη ο πιο πλούσιος βουλευτής της ελληνικού κοινοβουλίου.

   O Αλέξης Τσίπρας διαδέχθηκε τον Αλέκο Αλαβάνο το 2008 στην προεδρεία του Συνασπισμού και εκλέχθηκε αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά κατόπιν ήλθε σε ρήξη με τον μέντορά του. Και τότε σιγά - σιγά με την πάροδο του χρόνου και κυρίως μετά την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ που τον έφερε σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας ανακάλυψε ότι ιδεολογικά είναι ... ΠΑΣΟΚ! 

    Στις 3 Σεπτεμβρίου ο κ. Τσίπρας, αντί να θυμηθεί την λαϊκή επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 εναντίον του Όθωνα με αίτημα την θέσπιση Συντάγματος, προτίμησε να γιορτάσει την επέτειο της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη 1974 και της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.

    Χθες ο κ. Τσίπρας βρέθηκε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και παραχώρησε την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου. Ο νεαρότερος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης και μόνος αρχηγός κόμματος που έχει γεννηθεί μετά την μεταπολίτευση δεν είχε να αναφέρει ούτε μία  πρόταση για την ριζική θεσμική μεταρρύθμιση του φαύλου πολιτικού συστήματος. Αναφέρθηκε σε αγώνες των εργαζομένων, στην ανάγκη ο λαός να έλθει στην εξουσία, αλλά δεν υπέδειξε με ποιον τρόπο θα κυβερνήσει ο λαός. Προφανώς μέσω του ιδίου, όπως κυβέρνησε και το 1981 μέσω του Ανδρέα Παπανδρέου και της πασοκικής αλλαγής.

   Το περασμένο καλοκαίρι ευρισκόμενος σε κάποιο χωριό της Ηπείρου έτυχε να συνομιλήσω με παράγοντα του προοδευτικού ΣΥΡΙΖΑ, γνωστό για τους αγώνες του με αίτημα την προστασία του ποταμού Αράχθου. Μιλήσαμε για το μημόνιο και την χρεοκοπία της χώρας και του είπα ότι η χώρα χρειάζεται ριζοσπαστικές και δημοκρατικές θεσμικές  αλλαγές. Με ρώτησε τι εννοώ και του ανέφερα ως πρώτο παράδειγμα την ανάγκη να θεσπιστεί η διενέργεια δημοψηφίσματος κατόπιν λαϊκής πρωτοβουλίας, ώστε να μπορεί ο λαός με δική του πρωτοβουλία να προκαλεί δημοψήφισμα για θέσπιση ή κατάργηση νόμου. Μου απάντησε ότι δεν του αρέσει πολύ αυτή η ιδέα και όταν τον ρώτησα για ποιον λόγο μου είπε ότι δεν εμπιστεύεται την δημηγορία του λαού.

   Τελικά η δημοκρατία είναι δύσκολο πράγμα ειδικά όταν έχεις μάθει σε όλη σου τη ζωή πώς με μία μικρή μειοψηφία να καταδυναστεύεις την μεγάλη πλειοψηφία .